derin bir soluktur insan,
göğse vurup kaçan.
 
iyilik, ince sesli bir yankıdır,
dağın doruğundan ovaya yayılan,
 
aşk, bir saklambaç oyunu
kafesin duvarını zorlayan.
 
yaz, kısır bir mevsim,
çiçeği besleyemeyecek olan.
 
sen; uzak bir yol, güneşli hevesli
gözü kamaştırıp, gizi kutsal kılan.

‘Topal Kuş’

This entry was posted on Cumartesi, Ekim 22nd, 2011 at 12:36 pm and is filed under Şiir, Yazar : 'Topal Kuş'. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.